Ik vraag mij af: zou het niet beter zijn om projecten samen te doen en dan ook af te werken?
Ik erger mij eraan als mijn dochter (12) aan iets begint, dat laat liggen, aan iets anders begint en dan misschien (als ze veel zin heeft) terug naar de eerste activiteit gaat.
Eigenlijk leren we ze dat aan in school, we hebben nooit de tijd om iets af te maken: we beginnen en werken aan een project tot de bel gaat, dan verhuizen de leerlingen naar een ander vak met een heel ander project en dat doen ze in het beste geval 2x/dag maar in vele gevallen 7x/dag.
Waarom doen we dat eigenlijk? Ik denk dat iedereen het erover eens is dat het makkelijker werkt om eerst iets af te werken voor we aan het volgende beginnen. Waarom leren we de leerlingen in school dan net het omgekeerde aan.
Het grote voordeel van projecten waarin alle leerkrachten betrokken zijn is ook dat we logisch kunnen werken en niet volgens uurrooster. (We kunnen een kapper die leert haar te verven eerst kleurenleer geven en pas daarna de verf leren mengen en niet omgekeerd omdat dat toevallig zo in de lesrooster valt). Is het misschien omdat leerkrachten niet zo flexibel zijn en zich inzetten in projecten wat meer visie vereist? En wat meer moeite? En zeer zeker veel meer overleg!
Ik vraag mij af waar dat gebeurd is, dat opdelen in vakjes. Wie heeft ooit beslist dat het goed zou zijn om alles op te delen, dat we daar beter van zouden worden? Waar en wanneer is de stap gezet van het aanleren van een vak bij een meester (zoals de houtbewerker, hoefsmid, ....) naar al die vakjes?
Ik ga toch ook niet de handleiding van mijn ikea-kast lezen als ik pas 3 maanden later de kast ga monteren want dan moet ik weer opnieuw beginnen. Eigenlijk is dat wat we de hele tijd doen in het onderwijs. We leren hen de theorie aan voor iets dat ze er veel later mee moeten gaan doen... waarom verliezen we zoveel tijd met deze opbouw?
Mijn leerlingen hebben mij aangeleerd afdelingen in het hoofd te maken maar toen ging de bel en gingen we allemaal naar onze volgende les. Tegen de tijd dat we terug samen les hadden, moesten ze mij opnieuw uitleggen hoe dat moest want ik kon niet verder. Nog maar eens tijdverlies en de leerlingen die zich aan het ergeren waren omdat ik dat nog niet kon. Tja ik had het dan ook nog niet ingeoefend want we moesten stoppen wegens "de bel". Als leerkracht reageren we dan al eens met "ik heb dat vorige les wel al uitgelegd en ben niet van plan opnieuw te beginnen". Toch is het niet de fout van de leerling dat hij het nog niet kan.... hij heeft in de tussentijd een heleboel andere dingen moeten doen.Misschien moeten we, nu de onderwijshervorming een hot-topic is, het eens echt over een andere boeg gooien: werk met projecten ipv klassen en niveaus en afdelingen... laat kinderen eens wat projecten uitproberen. Enkel door te doen, weet je of iets je ligt of niet. Laat leerlingen hun talenten zelf ontdekken ipv ze vast te zetten in klassen. Dat kan bijna nooit in een systeem met allemaal losse vakjes waar het geheel en het verband heel ver zoek zijn.
Ik geef les aan de laatstejaars afdeling haarzorg en altijd zijn er leerlingen die toch niet in die afdeling verder willen en dan via avondschool zich moeten heroriënteren omdat toen ze moesten kiezen ze nog niet goed wisten wat... Wel dit vind ik zonde van de tijd en de moeite. Als ze andere dingen hadden kunnen uitproberen hadden ze waarschijnlijk beter gekozen maar uitproberen is iets waar het onderwijs geen kans voor biedt. En als ik de voorstellen lees, wordt het daar niet beter op. We willen ze zelfs nog minder keuze geven... echt zonde is het. Geef de leerlingen de mogelijkheid om van het ééne naar het anderen project te "hoppen" en zo te ontdekken. Werk met projecten waarin alles verweven zit, zo zit het echte leven in mekaar dus ook het onderwijs, zou je denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten